Ջերմամիջուկային սինթեզի համար կատարյալ պայմաններ կան արեգակնային միջուկի ներսում. դրանք չափազանց բարձր ջերմաստիճաններն և հսկայական ճնշումն են, որոնք ձևավորվում են գրավիտացիոն հզոր ուժերի կողմից:
Ընդսմին, Երկրի վրա ջերմամիջուկային ռեակտորներում այս պայմանները վերստեղծելու փորձերը աստղերին բնորոշ ամենաուժեղ գրավիտացիոն ուժերի բացակայության հետևանքով առաջացնում են բազմաթիվ տեխնիկական խնդիրներ:
Դրանցից ամենամեծը սինթեզի պլազմայի (իոնների և ազատ էլեկտրոնների լիցքավորված գազը, որում տեղի է ունենում ռեակցիան) տաքացնելն է ավելի քան 100 միլիոն Ցելսիուս ջերմաստիճանի՝ մասնիկները մագնիսական դաշտում պահելով այնքան երկար ժամանակ, որ դրանք կարողանան միաձուլվել և էներգիա արձակել:
Սինթեզի պլազմայի վարքագծի վերաբերյալ գոյություն ունեցող վարկածները հասկանալն ու փորձարկելն այն հիմնական հարցերից են, որոնք պետք է լուծեն գիտնականներն ու ինժեներները՝ ի վերջո միաձուլման միջոցով էլեկտրաէներգիա արտադրելու համար:
Ամենամեծ մարտահրավերներից մեկը օպտիմալ գործառնական պայմաններ գտնելն է միաձուլման առավելագույն հզորության և պլազմայի վերարտադրության համար, որոնք տալիս են բարձր արդյունավետության հնարավորություններ:
Արդյունավետ սիներգիաներ են առաջանում ֆիզիկոսների, մոդելավորողների, սցենարների նախագծողների և տվյալների ինժեներների միջև՝ սահմանների խախտումներից խուսափելու համար նոր լուծումներ մշակելիս:
Ավելի շատ աշխատանք պետք է արվի՝ գնահատելու տվյալների վրա հիմնված այս մեթոդաբանությունների կիրառելիությունը այնպիսի նախագծերի համար, ինչպիսին է ITER-ը, սակայն արդյունքներն արդեն հուսադրող են:
Աղբյուրը՝ ԱԷՄԳ
Պատկերը՝ Interesting Engineering